توسعه منحنی های شکنندگی برای ارزیابی لرزه ای سازه های بتن مسلح با در نظر گرفتن اندرکنش خاک و سازه

امروزه ارزیابی عملکرد سازه ها در برابر زلزله، به یکی از بحث های رایج در بین محققین تبدیل شده است. یکی از ابزارهای کلیدی در ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای سازه ها، توابع شکنندگی است که احتمال فراگذشت آسیب سازه از یک سطح آسیب مشخص را برای چندین سطح خطر از جنبش های لرزه ای زمین بیان می نماید. هدف از این مطالعه، تعیین منحنی شکنندگی آسیب پذیری لرزه ای سازه بتن مسلح با در نظر گرفتن اندرکنش خاک و سازه می باشد ، سازه های بتنی طراحی شده بر اساس آیین نامه ی طراحی ایران بر روی خاک نوع iii در منطقه ای با خطر لرزه ای زیاد می-باشد. مدل های مورد نظر، ساختمان های بتنی 5، 8 و12 طبقه با سیستم قاب مقاوم خمشی می باشند. مدل سازی این ساختمان ها در نرم افزار openseesانجام شده و تحلیل دینامیکی غیرخطی افزایشی(ida) برروی مدل ها انجام گرفته است. در این بررسی، تغییر مکان جانبی نسبی سازه ها به عنوان معیار آسیب در نظر گرفته شده است. حدود تعیین شده برای تغییر مکان جانبی نسبی در دستور العمل hazus برای تعیین حالات خرابی مورد استفاده قرار گرفته است که این حالات خرابی عبارتند از: حالت خرابی کم، متوسط، گسترده و کلی. منحنی شکست سازه ها بر اساس مقادیر تغییر مکان جانبی نسبی و ضرایب موجود در دستور العمل hazus تهیه شده اند.. نتایج بدست آمده نشان می دهند که با افزایش pga وتعداد طبقات ، شکنندگی افزایش می یابد در سازه های مدل شده در حالات خرابی کم و متوسط منحنی های شکست مدل های 5 و 8 طبقه بسیار به هم نزدیک هستند و منحنی شکست مدل 12 طبقه فاصله ی نسبتاً قابل توجهی با منحنی شکست دو مدل دیگر دارد.